اسیر

پنجشنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۲

THE   CAPTIVE

 

 

A   captive, alone in a dungeon  I  dwell,

Entombed  in  the  stillness  and  murk

                                                 of  a cell

Outside, in   the  courtyard, in wild,

                                      Frenzied  play,

My  comrade, an eagle, has  pounced  on  his

                                                                       Prey.

Then, leaving  the  blood-spattered  morsel,

                                                                 his  eye

He fixes  on me with a dolorous  cry,

A  cry  that  is more like a call or a plea-

     “’ Tis time”, he is saying,  “’tis time,

                                                 Let  us  flee!

      “ We’re  both  wed   to  freedom, so  let  us  away

To  where  lonely  storm-clouds  courageously

                                                                         Stray,

Where  turbulent  seas  rush  to  merge  with

                                                                   The  sky,

Where  only  the  winds  dare  to  venture

                                                     And  I!...”

  

Alexander  Pushkin    1822
 


اسیر*

 

اسیری تنها

 ساکن به یکی سیاهچالم

مدفون در خاموشی و ظلمت یک سلول .

بیرون 

       به صحن

                     به بازی دیوانه وار و دد خویش

همدمم 

       عقابی

              بر طعمه ی خویش حمله برده ست.

آنگاه ،

       لقمه ی خون آلود را رها کنان

 دیدگانش را

              با خروشی غمگنانه بر من می دوزد ،

فریادی که بیشتر به دعوتی یا طلبی ماننده است-

"هنگامش است "

   می گوید:

             "هنگامش است "

                                  بیا بگریزیم !

" ما هر دو با آزادی پیمان بسته ایم ،

                                          پس بیا دورتر شویم

بدانجا که ابرهای طوفانی تنها به دلیری

                                            آواره می شوند

آنجا که دریاهای برآشفته  می شتابند

                                               تا با آسمان در آمیزند

آنجا که تنها بادها شهامت  پذیرش خطر دارند

                                                   و من ! ..."

 

 

 

                                                                                          الکساندر پوشکین

                                                                                                1822

                                                                                   ترجمه ی غلامحسین معتمدی  
                                                                                

 

 

 

 

 

 

*انگیزه ی سرایش شعر اسیر دیدار پوشکین از زندان کی شی نف (Kishinev) بود. بر مبنای این شعر و تلفیق آن با موسیقی ترانه ی زیبایی ساخته شده است. (م)        

 

صفحات