دوستی

یک خبر و سه چهره
دوستی، تعمیق بخش روابط بشری
دوستی یا دردسترس بودن  

   تاثیر تکنولوژی در جهان مدرن، دوستی را ازلحاظ کمی گسترش داده ولی به کیفیت آن لطمه زده است. انواع و اقسام شبکه های اجتماعی دوستی را از شکل باهم بودن به در دسترس بودن تغییر داده است و تنهایی درون انسان را عمیق تر کرده است. تاثیر دوستی از حوزه روابط فردی فراتر می رود، زیرا می تواند تبدیل به نگرش دوستانه شود که تمرین و تعمیق آن در سطح روابط اجتماعی و بین المللی در برابر تعصب و یکسونگری قرار می گیرد و زمینه ساز صلح و تعامل بیشتر در جهان می شود. دوستی از دیدگاه روانشناسی تکاملی از عوامل اصلی بقای نوع انسان است که تصور تداوم حیات او بدون وجود آن ناممکن است. در قلمرو روانشناسی رشد نیز دوستی در شکل گیری رشد عاطفی افراد پس از پیوند میان فرزند و والدین مهم ترین نقش را بازی می کند و به نوعی تمرین جامعه پذیری کودک و ایفای نقش های بعدی او در جامعه است. در مراحلی مانند نوجوانی، دوستی مهم ترین شکل رابطه نزدیک را تشکیل می دهد. در مراحل بعدی نیز یکی از مهم ترین عناصر تشکیل دهنده شبکه حمایتی اجتماعی و عاطفی افراد است. فرد کمال یافته با دوست به همان طریقی رفتار و برخورد می کند که با خود، لذا دوست، دیگری نیست بلکه خویشتن دیگر است. فقدان دوستی نه تنها از لحاظ تکاملی زیان آور است بلکه مخل سلامتی است.

 

دکتر غلامحسین معتمدی| روانپزشک