سال اول مهمترین نقش در حمایت از خانواده را دارد.

یکی از ابعاد مهم خانواده به عنوان نهاد تأثیرگذار بر رشد و تکامل افراد، وجود شبکه حمایتی خانوادگی است که در برگیرنده پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، عموها، خاله ها و… است. شبکه حمایتی خانوادگی در خدمت تأمین نیازهای عاطفی، اجتماعی، آموزشی و تربیتی قرار می گیرد. در این شبکه حمایتی پس از مادر و پدر (نسل دوم)، پدربزرگ و مادربزرگ (یعنی نسل اول) مهمترین نقش را ایفا می کنند. تأثیرگذاری حضور نسل اول بر زندگی فرد در مراحل گوناگون رشدی متفاوت است.
در مرحله اول که نیاز اصلی کودک و نوزاد به نوازش و کسب محبت است هر اندازه منابع تأمین این نیاز وسیع تر باشد پی ریزی ساختار عاطفی فرد با استحکام بیشتری صورت می گیرد. در اینجا نخستین تجربه طفل در باب امر مهم دوست داشتن و دوست داشته شدن شکل می گیرد که چگونگی الگوهای ارتباطی بعدی او را تعیین می کند. موضوع مهم دیگر در این مرحله احساس امنیت و تداوم و ثبات آن است که نسل اول با ایفای نقش مکمل در کنار نسل دوم در خدمت این نیاز مهم انسانی قرار می گیرند. در دوره نوجوانی و جوانی الگوپذیری یا امر ظریف هویت طلبی گره می خورد که در این مرحله نسل اول از آنجا که هویت زمانی ـ تاریخی فرد و پیوند او با نسل های قبلی را تداوم می بخشند و در حقیقت ریشه های وجودی او را مشخص می کنند اهمیت می یابند.
واپسین تأثیر نسل اول بر نسل سوم یا کودکان و فرزندان در شکل گیری چگونگی رابطه آنان با مرگ متجلی می شود. زیرا مرگ آنها معمولاً نخستین مرگ هایی است که افراد تجربه می کنند. چگونگی رویارویی با مرگ و پذیرش آن درگستره زندگی با رابطه میان نسل سوم و نسل اول و چگونگی مرگ آنان شکل می گیرد و در حقیقت آرایش ذهنی ـ عاطفی فرد در برابر مرگ را تحت تأثیر قرار می دهد.
دکتر غلامحسین معتمدی ـ روانپزشک