دکتر غلامحسین معتمدی
روانپزشک، نویسنده و شاعر
در آغاز سال به مناسبت نوروز یادداشتی با عنوان “بیچاره بهار” برای خبرآنلاین نوشتم. در آن زمان دورنمای تیره ای ازآینده کشور ترسیم می شد، تا جایی که اقتصاد دانان بهار ۹۲ را بهار سیاه نامیده بودند. در افق انتخابات ریاست جمهوری چشم انداز روشنی رخ نمی نمود. انسداد با تمام وجوه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود ترکتازی می کرد. گویی ایران رنجور و کهنسال به دنبال “سفری دشخوار و تلخ از دهلیزهای خم اندر خم و پیچ اندر پیچ از پی هیچ* ” به بن بست تاریخ رسیده بود. گروهی که ۸ سال مدام بر طبل دروغ و ویرانگری می کوبیدند و کشور و تاریخ آن از کوروش تا امروز را به گروگان گرفته بودند، قصد مصادره “بهار” را نیزداشتند. عنوان یادداشت هم برآمده از آن فضا و این نیّت بود. در نوشتار آمده بود:”نشانه های بهار را می توان نوزایی و اعتدال دانست” و ” اعتدال همان کلید واژه ی گمشده ایست که کشور ما به آن نیاز دارد . امروزه مهم ترین وظیفه هر ایرانی است که در حدّ خود بکوشد اعتدال را به جامعه باز گرداند و این بهترین درسی است که می توان از بهار گرفت”. این عبارات اگرچه به نیازی مبرم و واقعی اشاره داشت ، امّا در آن زمان سودایی دوردست و آرزویی نایافتنی می نمود. شگفتا که در اندک فاصله ای آونگ تاریخ ایران پس از سه دهه که مدام میان چپ و راست و افراط و تفریط نوسان داشت، در میانه و بر مدار اعتدال قرار گرفت. اکنون پس از گذشت یک فصل می بینیم که این رویداد فرخنده به طور روزافزون توسط همه مردم و گروه های اجتماعی به جز سوداگران بحران ها مورد استقبال قرار گرفته است. تحقق این پیروزی توسّط ایرانیانی صورت گرفت که در انتخابات قدرت تشخیص خود را نشان دادند و زمینه ساز بازگشت اعتدال به جامعه شدند. مسّرت و شادمانی عمومی از نتیجه ای که حاصل شد در کنار امید برشکفته از عزمی ملّی شبی رؤیایی و توصیف ناپذیر آفرید و در ادامه منش حکومتی و رفتارشناسی اجتماعی نشان داد که کشور در رؤیایی یک شبه فرو نرفته بلکه از خوابی طولانی بیدار شده و درس خود را از بهار گرفته است. و این همه در فصلی رخ داد که اینک در روز پایانی آن هستیم و به جاست که در سپاس و ستایش آن بگوییم “زنده باد تابستان”.
۳۱/۶/۱۳۹۲
*شعراحمد شاملو
